کد مطلب:28677 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

مهم ترين علت نسبت دادن سحر به قرآن كريم از سوي مخالفان اسلام چيست؟

مهم ترين علت نسبت دادن سحر به قرآن كريم از سوي مخالفان اسلام، ابطال اعجاز قرآن و انكار وحي الهي بودن آن است و اين نوع مبارزه از سوي كفّار اختصاص به زمان پيامبر اكرم(ص) و قرآن ندارد و همه پيامبران با آن مواجه بوده اند. براي توضيح مطلب به نكات زير دقت كنيد: 1- از مطالعه آيات قرآن كريم درباره انبيا چنين به دست مي دهد كه همواره مخالفان با نسبت سحر به پيامبران سعي در ابطال معجزه آنان را داشتند. قرآن كريم اين مبارزه با پيامبر اكرم(ص) را چنين نقل مي كند: «{/Bإِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ. ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ. ثُمَّ نَظَرَ. ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ. ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اِسْتَكْبَرَ. فَقالَ إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ يُؤْثَرُ إِنْ هذا إِلاَّ قَوْلُ اَلْبَشَرِ{w1-32w}{I74:25-18I}/}؛ او (براي مبارزه با قرآن) انديشه كرد و مطلب را آماده ساخت مرگ بر او باد چگونه (براي مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد با هم مرگ بر او چگونه مطلب (و نقشه شيطاني خود) را آماده نمود سپس نگاهي افكند بعد چهره در هم كشيد و عجولانه دست به كار شد سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزيد و سرانجام گفت: اين (قرآن) چيزي جز افسون و سحري همچون سحرهاي پيشينيان نيست اين فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا) » {V(سوره مدثر، آيه هاي 18 الي 25) V} (او [براي مبارزه با پيامبر اكرم(ص)] انديشه كرد. در اين آيات داستان يك برنامه ريزي يك مبارزه بر عليه پيامبر آمده است كه در آن پس از طراحي ها و برنامه ريزي ها راه مبارزه را در اين ديدند كه قرآن را سحر معرفي كنند سحري كه از قديم نيز مرسوم بوده تا از اين طريق سخن بشر نه خدا تلقي گردد و در نتيجه اعتماد به مردم به آن سلب شود. {V(براي مطالعه بيشتر ر.ك: تفسير نمونه، ص 227 - 231)V}. 2- معجزات ديگر پيامبران نيز از سوي مخالفان با اتهام سحر مواجه بوده است. درباره معجزات حضرت موسي(ع) مي فرمايد: {/B«قالَ مُوسي أَ تَقُولُونَ لِلْحَقِّ لَمَّا جاءَكُمْ أَ سِحْرٌ هذا وَ لا يُفْلِحُ اَلسَّاحِرُونَ {w1-14w}{I10:77I}/}؛ موسي به آنان گفت آيا به رسول و آيات حق كه براي هدايت شما آمد نسبت سحر مي دهيد و حال آنكه ساحران را هرگز فلاحي نخواهد بود». (سوره يونس، آيه 77). درباره معجزات حضرت عيسي(ع) مي فرمايد: «{/Bإِذْ قالَ اَللَّهُ يا عِيسَي اِبْنَ مَرْيَمَ اُذْكُرْ{w1-8w}{I5:110I}/} ... {/Bإِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالَ اَلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبِينٌ {w64-75w}{I5:110I}/}؛ اي پيامبر مردم را متذكر گردان كه خدا به عيسي بن مريم گفت: به خاطر بياور ... وقتي كه تو با معجزاتي روشن به هدايت آنها آمدي و كافران بني اسرائيل باز گفتند اين جز سحري آشكار نيست». (سوره مائده، آيه 110). 3- سحر و معجزه شباهتهايي دارند كه باعث مي شود گاه سحر با معجزه خلط شود و كافران از همين مشابهت سوء استفاده مي كردند و به معجزات پيامبران نسبت سحر مي دادند. اين مشابهت ها در دو جهت است: جهت اول اين كه معجزه و سحر هر دو عملي خارق عادت و عجيب ديده مي شوند يعني هر دو چنان به نظر مي رسد كه با روند متعارف و شناخته شده ناسازگارند. جهت دوم مربوط به اثر و كاربرد آن است و كفار از اين جهت اشتراك نيز بهره مي جستند. سحر معمولاً براي جدا كردن دوستان از يكديگر به كار مي رفت و اين نكته در قرآن نيز آمده است كه فرمود: {/B«فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما ما يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ اَلْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ {w41-49w}{I2:102I}/} ...؛ چيزهايي مي آموختند كه به وسيله آن ميان مرد و همسرش جدايي بيفكنند، {V(بقره، آيه 102)V}. در معجزه نيز مشابه اين اثر وجود دارد، يعني زماني كه مردم در شرك يك دست و هم دلند معجزه پيامبران برخي را خداپرست مي كند و اين باعث جدايي دوستان قديم مي شود. (براي مطالعه اين جهت دوم رجوع كنيد به: تفسير نمونه، ج 25، ص 229). اما سحر و معجزه هر يك ويژگي هاي خود را دارد كه آن دو را از يكديگر جدا مي كند. آن ويژگي ها عبارتند از: اول) معجزه بدون تعليم و تعلم و از سوي خداوند است در حالي كه سحر قابل تعليم و تعلم است. دوم) معجزه از آن رو كه غير قابل تعليم و تعلم است قابل تكرار نيست و ديگران نمي توانند انجام دهند، در حالي كه سحر قابل تكرار از سوي ديگران است. سوم) معجزه همواره با تحدّي همراه است يعني صاحب معجزه مردم را دعوت مي كند كه اگر مي توانيد اين عمل را انجام دهيد (براي مطالعه تحدي قرآن مي توانيد آيات زير را مطالعه كنيد: اسراء/88، هود/13 و بقره/23) در حالي كه ساحران اين ادعا را ندارند چرا كه مي دانند اين عمل قابل تكرار است. چهارم) سحر با سحر ديگر باطل و مغلوب مي شود، ولي معجزه هرگز. پنجم) نوع مبارزه پيامبران با نسبت سحر متفاوت است. گاه به اين صورت بوده است كه معجزه آنان در مقابل مردم سحر ساحران را باطل كند تا معلوم شود كه معجزه آنان از سنخ سحر نيست و چه بسا خود ساحران اعتراف به آن كنند. مانند مقابله معجزات حضرت موسي(ع) با سحر ساحران. گاه نيز معجزه به صورت تحدي و مبارزه طلبي است. قرآن اين صورت دوم را براي مبارزه برگزيده است. آيات تحدي قرآن در همين پاسخ معرفي شده است. در برخي از منابع دوازده تفاوت براي معجزه و ديگر خوارق عادات ذكر شده است. براي آگاهي بيشتر ر.ك: رهبران راستين، شهيد هاشمي نژاد.